Różnice kursowe dla celów podatku dochodowego ustalane są metodą podatkową. 1. WB - zakup waluty w banku celem zasilenia rachunku walutowego: 4.000 euro × 4,3000 zł/euro. 17.200,00 zł. 2. WB - zapłata zobowiązania w euro: 2.000 euro × 4,3019 zł/euro. 8.603,80 zł. 3. PK - rozliczenie różnic kursowych: Oznacza to, że umowa została unieważniona i odtąd przestaje strony wiązać zobowiązanie w postaci kredytu. Jest to bardzo korzystna sytuacja dla Frankowicza z kilku powodów. Oznacza to przede wszystkim, że odpada obowiązek dalszych spłat, albowiem pojęcie salda przestaje obowiązywać. Bank nie może zatem z tego tytułu formułować 2) jedno z nich (należność lub zobowiązanie) - w walucie polskiej, natomiast drugie (należność lub zobowiązanie) - w walucie obcej, 3) w dwóch różnych walutach obcych. Jeżeli kompensata dotyczy należności i zobowiązań w walutach obcych, to przy ich rozliczaniu należy uwzględnić art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości. Wspólność majątkowa a zapłata za faktury z konta małżonka. Małżonkowie, którzy posiadają wspólność majątkową, dysponują swoim majątkiem wspólnie. W związku z tym na możliwość ujęcia wydatku w kosztach podatkowych nie powinien wpływać fakt, czy zapłata za fakturę nastąpiła z konta małżonka, czy samego Złożyliśmy do firmy wezwanie do wystawienia faktury VAT korekty na kwotę wynikającą z różnicy między umową, a wystawioną fakturą tj. różnica 200 zł. Za wykonaną usługę zapłaciliśmy zgodnie z umową tj. 800 zł, a resztę zobowiązań wynikających z zawyżonej faktury w wysokości 200 zł przeksięgowaliśmy na sprawy sporne. Kurs z dnia poprzedzającego dzień przedstawienia rozliczenia delegacji wynosił 4,20 zł/euro. Założenie: W polityce rachunkowości przyjęto uproszczenie, zgodnie z którym w przypadku 1. FZ - zakup usługi hotelowej: 100 EUR × 4,5352 zł/EUR = 453,52 zł. a) wartość zakupionej usługi opłaconej kartą płatniczą. 453,52 zł. b) zarachowanie wartości usługi w koszty. 453,52 zł. 2. WB - potwierdzenie obciążenia rachunku bankowego zapłatą dokonaną kartą płatniczą: 100 EUR × 4,6284 zł/EUR =. 3. Przeliczenie faktury sprzedaży na PLN: 400 euro x 4,2679 – 1707,16 zł. Odjęcie punktu 1 od 2 1711,76 zł – 1707,16 zł = 4,60 zł. W związku z tym, że wartość równania wyszła dodatnia, pani Kamila zobowiązana jest wykazać dodatnią różnicę kursową, tj. pozostały przychód, w formie dowodu wewnętrznego w kolumnie 8 KPiR. Ulga na złe długi a zapłata tylko podatku VAT. W wielu przypadkach podatnicy regulują tylko podatek VAT. Tym samym w takiej sytuacji podatnik nie płaci za całą fakturę. Przykład 1. Podatnik dokonał zakupu materiałów do produkcji. W związku z załamaniem się rynku nie posiadał środków finansowych, aby zapłacić sprzedawcy za towar. 70 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest wyższa niż 5000 złotych, ale niższa niż 50 000 złotych; 100 euro – gdy wartość świadczenia pieniężnego jest równa lub wyższa od 50 000 złotych. W celu dochodzenia rekompensaty, wierzyciel nie musi wykazywać, że poniósł faktycznie jakiekolwiek koszty dochodzenia a2vm. Jednym z elementów pozwu, o którym bezwzględnie trzeba pamiętać składając go do sądu, jest określenie wartości przedmiotu sporu. Co do zasady nie ma z tym większego problemu – najczęściej wszystkie kwoty określone są w złotówkach. Co jednak w sytuacji, kiedy podstawa roszczenia podana jest w innej walucie, najczęściej – w euro? Możliwość wyboru Ustawą z dnia roku o zmianie ustawy Kodeks cywilny oraz ustawy Prawo dewizowe usunięta została ze stanu prawnego zasada walutowości. Miała ona na celu ochronę polskiego systemu monetarnego i uniemożliwiała wybór innej waluty świadczenia niż polski złoty. Aktualne zaś brzmienie art. 358 § 1 KPC kreuje po stronie dłużnika uprawnienie do wyboru waluty świadczenia – pod warunkiem, że w umowie nie zastrzeżono spełnienia go wyłącznie w walucie obcej (tzw. klauzula efektywnej zapłaty). Uprawnienie to przysługuje jedynie dłużnikowi. Wierzyciel natomiast nie ma możliwości wyboru i może domagać się spełnienia świadczenia jedynie w walucie przewidzianej w podstawie zobowiązania. Jeżeli więc strony postanowiły w umowie, że zapłata nastąpi w Euro, wierzyciel w pozwie powinien dochodzić zapłaty w Euro. Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z r. (sygn. akt: II CSK 783/14), gdzie wskazał, że wierzyciel nie może domagać się spełnienia świadczenia w walucie polskiej, jeżeli świadczenie pieniężne wyrażono w walucie obcej. Co w takim razie zrobić w sytuacji, kiedy musimy złożyć pozew o zapłatę w w innej niż polska walucie? Czy wartość przedmiotu sporu należy podać w obcej walucie, czy też będziemy tę walutę przeliczać, a jeśli tak, to po jakim kursie? Wartość przedmiotu sporu Zasadą jest wyrażanie wartości przedmiotu sporu w złotych polskich. Jednakże zasada ta nie jest wprost wyrażona w kodeksie postępowania cywilnego. Z uwagi jednak na cel oznaczania wartości przedmiotu sporu, którym jest zastosowanie przepisów dotyczących właściwości sądu, obliczenia opłat oraz kosztów zastępstwa prawnego, oznaczanie wartości przedmiotu sporu w walutach obcych mogłoby prowadzić do licznych nieporozumień i konieczności każdorazowego sprawdzania przez sąd wartości przedmiotu sporu w trybie art. 25 KPC. Takie stanowisko zajął też Sąd Najwyższy w wyroku z r., (sygn. akt. I CR 121/84), w którym stwierdził, że oznaczenie przez powoda wartości przedmiotu sporu z pominięciem obowiązującego kursu walut obcych powinno z reguły spowodować sprawdzenie wartości przedmiotu sporu przez sąd. Skoro żądamy zapłaty w walucie obcej, a wartość przedmiotu sporu musimy podać w złotówkach, musimy wciąż ustalić na jakiej zasadzie winniśmy przeliczyć kwotę na walutę polską. Sąd Najwyższy podaje odpowiedź w innym jeszcze orzeczeniu, a mianowicie w postanowieniu z dnia roku, (sygn. V Cz 49/08). Sąd Najwyższy uznał, że dla określenia wartości przedmiotu sporu lub wartości zaskarżenia w sprawie o roszczenie pieniężne wyrażone w walucie obcej miarodajny jest kurs tej waluty z dnia wniesienia pozwu. Z kolei powoływany już wyżej wyrok Sądu Najwyższego z dnia roku odwoływał się do kursu Narodowego Banku Polskiego. Stanowisko to pozostaje aktualne, szczególnie w świetle art. 358 § 2 kpc, gdzie też jest mowa o kursie średnim NBP. Średni kurs NBP to również kurs do którego odwoła się nasza klauzula wykonalności, o czym niżej. Co natomiast z treścią wyroku? Skoro powód w pozwie żądał zapłaty w Euro, to i wyrok będzie opiewał na Euro. Inny wyrok stanowiłby naruszenie art. 321 § 1 KPC (orzeczenie SN z dn. r., II CKN 712/97, z dn. r., III CK 339/03). Nadanie klauzuli wykonalności Na koniec pozostaje jeszcze rozstrzygnięcie kwestii klauzuli wykonalności. W tym celu sięgnąć należy do rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie określenia brzmienia klauzuli wykonalności z dnia 6 sierpnia 2014 r.( z 2014 r. poz. 1092), który wskazuje, że w przypadku, gdy tytuł egzekucyjny opiewa na świadczenie pieniężne w walucie obcej, sąd lub referendarz sądowy nadając klauzulę wykonalności temu tytułowi zobowiązuje komornika do przeliczenia tego świadczenia na walutę polską. W samej treści klauzuli zaś znajdzie się dodatkowe zdanie: „Sąd / Referendarz sądowy zobowiązuje komornika do przeliczenia świadczenia pieniężnego wyrażonego w walucie obcej na walutę polską według średniego kursu waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na dzień sporządzenia planu podziału, a jeżeli planu nie sporządza się – na dzień wypłaty kwoty wierzycielowi.” Reasumując, w pozwie zażądamy zapłaty w walucie obcej. Sąd zasądzi nam również zapłatę w tej samej walucie. Dla celu prawidłowego oznaczenia wartości przedmiotu sporu powinniśmy żądaną przez nas kwotę przeliczyć na złotówki według średniego kursu NBP z dnia złożenia pozwu. Treść klauzuli wykonalności będzie wzbogacona o upoważnienie, na podstawie którego komornik wypłaci nam świadczenie –już w złotówkach. Jeśli nie chcesz tracić czasu na samodzielną walkę sądową, nasi prawnicy z chęcią udzielą Ci kompleksowej pomocy. Sprawdź naszą ofertę lub skontaktuj się bezpośrednio z nami, a pomożemy Ci. Spółka z rozważa zaciągnięcie pożyczki w euro od swojego udziałowca. Pieniądze pozyskane z pożyczki ma zamiar przeznaczyć na zakup udziałów w innej spółce. Zgodnie ze wstępnie ustaloną treścią umowy pożyczki, od kwoty głównej będą naliczane odsetki. Mają być one kalkulowane w systemie dziennym i podlegać rocznej kapitalizacji, tzn. kwota naliczonych odsetek corocznie ma zwiększać wartość kwoty głównej pożyczki. Firma podkreśliła, że odsetki mają być spłacone w momencie upływu terminu spłaty pożyczki. Pożyczka ma zostać wypłacona w euro, przy czym część pożyczki zostanie przekazana bezpośrednio na rachunek bankowy sprzedającego udziały, a pozostała część na rachunek bankowy spółki-wnioskodawcy prowadzony w walucie. Strony zamierzają dopuścić w umowie pożyczki możliwość spłaty pożyczki w euro lub złotych. Spółka zauważyła, że gdy spłaci pożyczkę w złotych, to będzie miał zastosowanie kurs walutowy ustalony pomiędzy nią a pożyczkodawcą. Kurs faktycznie zastosowany nie będzie odbiegał o więcej niż 5 proc. od wartości kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień spłaty pożyczki. Spółka zapytała, czy zgodnie z art. 15a ustawy o CIT będzie uprawniona do zaliczenia do przychodów/kosztów podatkowych różnic kursowych skalkulowanych jako różnica pomiędzy wartością pożyczki z dnia jej otrzymania i z dnia jej spłaty. Sama uważała, że przedstawiona przez nią sytuacja dotyczy różnic kursowych uregulowanych w art. 15a ustawy o CIT, niezależnie od tego, czy spłata pożyczki nastąpi w euro czy w złotych. Tłumaczyła, że pożyczka ma być udzielona w euro i w tej samej walucie ma nastąpić jej wypłata. Nie zmienia tego fakt, że spłata może nastąpić w złotych, gdyż będzie równowartością waluty według umówionego kursu. Na dzień spłaty pożyczki zobowiązanie spółki nadal będzie wyrażone w euro. Fiskus odpowiedział, że za różnice kursowe dla celów podatkowych nie mogą być uznane różnice wynikające z kursów walut, jeśli zobowiązanie lub należność pożyczkowa wyrażone są w walucie obcej, a sama zapłata następuje w złotych. Tak samo jest w odwrotnej sytuacji, gdy zobowiązanie bądź należność wyrażone są w złotych, a zapłata następuje w walucie obcej. W ocenie urzędników podatkowe różnice kursowe mogą powstać wyłącznie wtedy, gdy płatności związane z daną transakcją są realizowane w walutach obcych. WSA w Rzeszowie potwierdził stanowisko niekorzystne dla spółki. Również jego zdaniem podatkowe różnice kursowe nie powstaną, gdy zobowiązanie powstało w euro, a jego spłata nastąpiła w złotych według umówionego kursu. Nawet przy założeniu, że nie będzie on odbiegał o więcej niż 5 proc. od średniego kursu NBP. WSA podkreślił, że w takiej sytuacji nie dochodzi do spełnienia ustawowych przesłanek powstania podatkowych różnic kursowych. W efekcie możliwe jest oczywiście powstanie różnic kursowych. Jednak w sprawie chodzi o różnice kursowe zdefiniowane w ustawie o CIT, a nie różnice kursowe w znaczeniu potocznym. Sąd przypomniał, że pożyczka jest neutralna podatkowo i wszystko, co się wiąże z jej spłatą – z wyjątkami określonymi w ustawie (skapitalizowane odsetki, różnice kursowe) – nie będzie przychodem ani kosztem jego uzyskania. Wyjątki te należy interpretować ściśle. A dla powstania podatkowych różnic kursowych konieczne jest powstanie i realizacja zobowiązania w walucie obcej. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 28 lipca 2015 r. (I SA/Rz 537/15). —oprac. Aleksandra Tarka Magdalena Zamoyska, doradca podatkowy i starszy menedżer w MDDP Pożyczkobiorcy, którzy zaciągnęli pożyczkę w walucie obcej, ale spłacają ją w złotych, nie powinni rozpoznawać różnic kursowych dla celów podatkowych. Jeżeli spółka otrzymała pożyczkę w euro przy kursie 4,5, to spłacając tę pożyczkę w euro przy kursie na poziomie ok. 4 zł, powinna rozpoznać dodatnie różnice kursowe będące jej przychodem podatkowym. Jeżeli jednak taką pożyczkę spłaciłaby w złotych, przeliczając jej kwotę zgodnie z obowiązującym kursem euro, to nie byłaby zobowiązana do wykazania dodatnich różnic kursowych. Odwrotna sytuacja miałaby miejsce przy rosnących kursach walut. Jeżeli wartość pożyczki zaciągniętej w walucie obcej, a spłacanej w złotych, byłaby większa niż jej wartość z dnia zaciągnięcia, to pożyczkobiorca, chociaż poniósł dodatkowy koszt ekonomiczny związany ze spłatą zobowiązania, nie mógłby go uznać za ujemne różnice kursowe. Sąd uzasadnił jednak w sposób lakoniczny swoje stanowisko, wskazując art. 15a ust. 4 ustawy o CIT. Przepis ten określa, kiedy do obliczenia różnic kursowych należy zastosować faktyczny kurs banku, a kiedy średni kurs NBP. WSA przywołał także wyrok NSA z 3 lutego 2011 r. (II FSK 1682/09) dotyczący zastosowania faktycznego kursu waluty, a nie obowiązku rozpoznania różnic kursowych. Sąd pominął również ust. 7 art. 15a ustawy o CIT, z którego wywodzi się, że każde uregulowanie zobowiązania w walucie obcej, np. w formie potrącenia czy datio in solutum, powoduje powstanie różnic kursowych. Dlatego zastosowanie się do wyroku WSA, szczególnie w przypadku braku wykazania przychodu, wiąże się z ryzykiem podatkowym. Należy też zwrócić uwagę na możliwość zakwalifikowania korzyści lub straty ekonomicznej związanej ze spłacanymi pożyczkami jako przychodu oraz analogicznie kosztu podatkowego innego niż różnice kursowe na podstawie przepisów ogólnych ustawy o CIT, tj. jej art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1. Kierunek ten wskazały sądy administracyjne (NSA w wyrokach z 10 marca 2015 roku, II FSK 635 oraz II FSK 1013/13). Chociaż wyroki te nie dotyczą pożyczek, to zaprezentowana w nich argumentacja może być zastosowana również w ich przypadku. Poszerzenie rynku polskiego o rynek zagraniczny umożliwiło polskim przedsiębiorstwom handel z podmiotami zagranicznymi zarówno z Unii Europejskiej, jak również spoza. Dokonywanie transakcji z zagranicznymi podmiotami mimo wystawienia faktury w walucie PLN może się wiązać z tym, że podatnik otrzyma zapłatę w walucie obcej. Sprawdź, jak wygląda rozliczanie różnic kursowych do faktury w PLN opłacanej w innej walucie. Różnice kursowe powstają w sytuacji, gdy dla transakcji sprzedaży w walucie obcej kurs przeliczeniowy zapłaty i kurs przeliczeniowy dla otrzymanej faktury są różne. W związku z tym, aby wyliczyć różnicę kursową, od kwoty otrzymanej należności przeliczonej według kursu z dnia poprzedzającego wpłatę (jeśli wpływ nastąpił na konto walutowe) lub kursu zastosowanego przez bank trzeba odjąć wartość przeliczonego na walutę polską przychodu wynikającego z faktury. Zgodnie z art. 24c ust. 1 ustawy o PIT, jeżeli wynik wyżej równania: kwota otrzymanej należności w walucie obcej przeliczona na PLN – wartość przeliczona na walutę polską= wynik: dodatni – wówczas różnica kursowa stanowi dla podatnika pozostały przychód (kolumna 8 KPiR); ujemny – wówczas różnica kursowa stanowi dla podatnika pozostały wydatek (kolumna 13 KPiR). Różnice kursowe w KPiR są dokumentowane za pomocą dowodów wewnętrznych. Powstałe różnice kursowe nie zmieniają kwoty przychodu, zatem wielkość sprzedaży w żaden sposób nie ulega skorygowaniu o powstałe różnice, a odrębnie ujmuje się je w KPiR. Przykład 1. Pani Kamila dokonała sprzedaży towaru w kwocie 400 euro (netto). Sprzedaż udokumentowała fakturą VAT, którą wystawiła 28 stycznia 2020 roku – kurs przeliczeniowy faktury to 4,2679 (z dnia poprzedzającego wystawienie faktury, czyli 27 stycznia 2020 roku – tabela nr 017/A/NBP/2020). Płatność otrzymała na rachunek walutowy 29 stycznia 2020 roku – kurs przeliczeniowy płatności to 4,2794 (z dnia poprzedzającego otrzymanie płatności – 28 stycznia 2020 roku – tabela nr 018/A/NBP/2020). Ile wynosi różnica kursowa? Przeliczenie płatności na PLN:400 euro x 4,2794 = 1711,76 zł Przeliczenie faktury sprzedaży na PLN:400 euro x 4,2679 – 1707,16 zł Odjęcie punktu 1 od 21711,76 zł – 1707,16 zł = 4,60 zł W związku z tym, że wartość równania wyszła dodatnia, pani Kamila zobowiązana jest wykazać dodatnią różnicę kursową, tj. pozostały przychód, w formie dowodu wewnętrznego w kolumnie 8 KPiR. Rozliczanie różnic kursowych – otrzymanie płatności w walucie obcej W sytuacji gdy podatnik wystawił fakturę w walucie polskiej, może on przyjąć płatność w walucie krajowej bądź w walucie obcej – przepisy tego nie zabraniają. Natomiast jeśli rzeczywiście płatność zostanie otrzymana w walucie obcej do faktury wystawionej w PLN, to z tego tytułu nie powstaną różnice kursowe. Zgodnie z art. 24c ustawy o PIT, aby powstała różnica kursowa, kwota przychodu należnego powinna być bowiem wyrażona na dokumencie sprzedaży w walucie obcej. Powyższe stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna między innymi Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 30 maja 2019 roku, w której można przeczytać, że: „(...) Odnosząc się zatem do powstania tzw. różnic kursowych transakcyjnych, wskazać należy, że różnice te powstają wyłącznie w przypadku wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 i mają zastosowanie do ustalania różnic od przychodów należnych i otrzymanych w walutach obcych oraz kosztów poniesionych i zapłaconych w walutach obcych. Skoro zatem z wniosku wynika, że w ramach transakcji (z ukraińską firmą) strony mają ustalić jej wartość w kontrakcie w polskich złotych, udokumentować fakturą także wyrażoną w polskich złotych, jednak płatność zostanie dokonana w euro na rachunek walutowy Spółki, to oznacza, że dla tych transakcji nie powstaną podatkowe różnice kursowe, o których mowa w ww. przepisach, bowiem transakcje zostaną zawarte w walucie polskiej, a nie w walucie obcej”. Podobnie stanowisko określone zostało również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 9 lipca 2015 roku, IPTPB3/4510-136/15-2/K. Przykład 2. Pan Robert dokonał sprzedaży towarów na kwotę 5000 zł netto. 28 stycznia 2020 roku wystawił fakturę sprzedaży w polskich złotych. Nabywca uregulował zobowiązanie w walucie obcej, przelewając kontrahentowi kwotę 1171,54 euro. W związku z tym, że faktura wystawiona jest w PLN, nie powstaną różnice kursowe, mimo iż otrzymana kwota w euro po przeliczeniu na PLN jest wyższa od tej ujętej w przychodach. Pan Robert powinien natomiast z tego tytułu przeliczyć różnice kursowe od środków własnych. Różnice kursowe nie powstaną, jeśli faktura w PLN opłacona została w innej walucie. Mogą natomiast powstać z tego tytułu różnice kursowe od własnych środków pieniężnych na rachunku. Więcej w temacie różnic kursowych od własnych środków można znaleźć w artykule: Różnice kursowe od środków własnych – warto wiedzieć. Automatyczne rozliczanie różnic kursowych w Funkcja automatycznego wyliczania i księgowania różnic kursowych w systemie pozwala na zaoszczędzenie czasu na ich ręczne wyliczanie oraz uniknięcie błędów z tym związanych, bowiem system na podstawie wprowadzonych danych automatycznie zaciąga prawidłowe kursy przeliczeniowe. Opcja jest dostępna dla użytkowników, którzy prowadzą konto w formie opodatkowania – skala podatkowa. Aby skorzystać z funkcji, należy ją włączyć w ustawieniach konta. W tym celu trzeba przejść do zakładki USTAWIENIA » PODATKI » FUNKCJE KSIĘGOWE i zaznaczyć opcję WYLICZANIE RÓŻNIC KURSOWYCH. Po włączeniu opcji w trakcie wystawiania faktury sprzedaży w walucie obcej schematem: PRZYCHODY » SPRZEDAŻ » WYSTAW » FAKTURĘ (walutę ustawia się w podzakładce ZAAWANSOWANE) po uzupełnieniu wartości zapłaconej przez nabywcę lub oznaczeniu opcji ZAPŁACONO pojawi się dodatkowa opcja WPŁATA NA RACHUNEK. Kolejno należy wybrać rodzaj rachunku bankowego, na który wpłynęła zapłata – na rachunek walutowy czy w PLN. Na tej podstawie system prawidłowo wyliczy różnicę kursową. Jeśli płatność miała miejsce po wystawieniu faktury, jej rozliczenie odbywa się schematem: PRZYCHODY » SPRZEDAŻ i wówczas należy zaznaczyć fakturę sprzedaży i skorzystać z opcji ROZLICZ » ROZLICZ PŁATNOŚĆ. W oknie, które się pojawi, należy określić, czy zapłata nastąpiła na rachunek walutowy czy w PLN. Analogicznie system wyliczy na tej podstawie różnicę kursową. Aby zaksięgować różnicę kursową automatycznie, wystarczy przejść do zakładki: START » RÓŻNICE KURSOWE » OD PRZYCHODÓW i zaznaczyć tam automatycznie wyliczoną różnicę kursową, korzystając z opcji WYSTAW DW. Automatycznie wygenerowany dowód wewnętrzny dotyczący różnicy kursowej zostanie ujęty w kolumnie 8 „pozostałe przychody” (jeśli różnica jest dodatnia) lub kolumnie 13 „pozostałe wydatki” (jeśli różnica jest ujemna) w KPiR w zakładce: EWIDENCJE » KPiR. Więcej w temacie funkcji automatycznego rozliczania różnic kursowych w systemie można znaleźć w artykule: Różnice kursowe – automatyczne księgowanie.